Newborn Hip Ultrasonography: Not challenging with interest, knowledge, training and experience
1Department Of Orthopaedics And Traumatology, Namık Kemal University, Faculty Of Medicine, Tekirdag, Turkey
Eur Arch Med Res 2012; 28(2): 79-83 DOI: 10.5222/otd.2012.079
Full Text PDF (Turkish)

Abstract

OBJECTIVEWe analyzed the results of hip ultrasonography we performed on all newborns in our institution, and tried to to compare our results with the literature, and to take attention to the subject. METHODSAll newborns included in the screening program were evaluated by sonograms of their hip joints and physical examination. Parents were informed about developmental hip dysplasia (DDH). Hip Ultrasonography Registration Forms recommended by Pediatric Orthopedics Society, were filled. Static hip ultrasonography, introduced by Graf, were done to all babies. Ortolani and Barlow’s tests were applied and abduction restriction, Allis’ sign and pilli asymetry were sought. We verified our data with late term re-evaluations of the patients.RESULTS120 hips of 60 babies (29 male, 31 female) were included in the study. Physical evaluation did not reveal any pathologic finding. The mean duration of the ultrasonographic examinations was 3.5 minutes. The mean maternal age was 25 (range, 19-38) years. Positive familial history, and evidence of swaddling were found in 3 % of the newborns. The mean gestational period was 38.5 (range, 35-40) months. The mean age of the babies examined by US was 20 (range, 1-153) days. Ultrasonographically, all hips were found to be type 1b. After a 4.5 year average follow-up there were no pathology in any hips as assessed by clinical and radiological evaluations.CONCLUSIONHip ultrasonography and physical examination are the most reliable methods in the early diagnosis of DDH. The most ideal method is US screening of all newborns. In our country, because of its costs, at least, newborns under risk and those with positive physical findings must be evaluated by ultrasonography.


Yenidoğan Kalça Ultrasonografisi
1Tc Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi Ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı, Tekirdağ
European Archives of Medical Research 2012; 28(2): 79-83 DOI: 10.5222/otd.2012.079

AMAÇTüm yenidoğanlara uyguladığımız kalça ultrasonografisi sonuçlarımızı inceleyerek elde ettiğimiz verileri literatürle karşılaştırmayı ve konuya dikkat çekmeyi amaçladık.YÖNTEMLERTüm yenidoğanlar, tarama programına alınarak fizik bakı ve ultrasonografi ile kalça eklemleri incelendi. Ebeveynler, gelişimsel kalça displazisi (GKD) hakkında bilgilendirildi. Pediatrik Ortopedi Derneği’nce tavsiye edilen Kalça Ultrasonografi Kayıt Formu dolduruldu. Bebeklere, Graf’ın statik kalça ultrasonografi metodu uygulandı. Ortolani ve Barlow testleri yapıldı ve abdüksiyon kısıtlılığı, Allis bulgusu ve pili asimetrisi varlığı araştırıldı. Geç dönemde ilk bulgularımız hastaların tekrar değerlendirilmesiyle doğrulandı.BULGULARAltmış bebeğin (29 erkek, 31 kız) 120 kalçası çalışmaya dahil edildi. Fizik bakıda hiçbir hastada patolojik veri elde edilmedi. Ultrasonografik incelemeler ortalama 3.5 dakika sürdü. Ortalama anne yaşı 25 (19-38) yıldı. Pozitif aile öyküsü ve kundaklama hikayesi oranları %3’tü. Ortalama hamilelik süresi 38.5 (35-40) haftaydı. Bebeklerin başvuru süresindeki ortalama yaşı 20 (1-153) gündü. Ultrasonografik inceleme sonucunda, tüm kalça tipleri Tip 1b olarak ölçüldü. Ortalama 4.5 yıl sonra telefonla röportaj ve radyolojik tetkiklerle kalçaların hiçbirinde patoloji saptanmadı.
SONUÇGKD erken tanısında kalça ultrasonografisi, fizik bakıyla beraber en güvenilir yöntemdir. Tüm yenidoğan kalçalarının ultrasonografik olarak taranması en idealidir. Ülkemiz koşullarında bunun maliyeti düşünüldüğünde en azından riskli yenidoğanların ve pozitif fizik bakı bulgusu bulunan bebeklerin kalça eklemleri kesinlikle ultrasonografik olarak incelenmelidir.