INTRODUCTIONIn this study we try to eveluate the results of tension band osteosynthesis versus plate osteosynthesis in olecranon fractures.METHODS. We Analyse 58 patients with olecranon (Mayo tip 2A ve 2B) fractures operated in our clinic between Januvary 2012 to December 2013 retrospectively. All patients eveluated for active range of motion, pain scores with VAS, and for daily activity with Mayo Elbow Performance Score (MEPS). True anteroposterior and lateral radiographs were obtained. Complications and resurgeries were recorded.RESULTSMean follow up was 20,6 months (minimum 12 to maximum 36). In plate osteosynthesis group mean VAS score was 1,9 (0-5), MEPS was 87,3 (65-100). In tension band group mean VAS score was 1,6 (0-4), MEPS was 92,6 (75-100). While mean MEPS scores were good in plate osteosynthesis group and perfect in tension band group. Minimal loss in range of motion and physical performance were seen in both groups but this was not significantly important (p>0.05). No nonunion was seen in both groups. In 6 patients, 4 (14,2%) were in plate osteosynthesis group and in 2 (6,6%) were in tenion band gruop, minimal degenerative changes were seen.DISCUSSION AND CONCLUSIONAs a conclusion no clinicily significant differance between tension band technic and plate osteosynthesis in olecranon fractures was seen in our study. Surgeon could choose both technic according to his or her clinical experiance.

GİRİŞ ve AMAÇBu çalışmamızda plak vida osteosentez ile gergi bandı tekniğini kullanarak opere ettiğimiz olekranon kırıklarının sonuçlarını kıyaslamak istedik. YÖNTEM ve GEREÇLEROcak 2012 ile Aralık 2013 tarihleri arasında kliniğimizde olekranon kırığı (mayo tip 2A ve 2B) nedeniyle opere edilen 58 hastanın sonuçları geriye dönük olarak incelendi. Plak vida osteosentez yapılan ortalama yaşı 43,3 (18-71) olan 28 hasta, gergi bandı uygulanan ortalama yaşı 43 (6-78) olan 30 hasta çalışmaya dahil edildi. Plak vida osteosentez yapılan 28 hastanın 10’u (%35) mayo tip 2A, kalan 18 hasta mayo tip 2B’dir. Gergi bandı uygulanan 30 hastanın 19’si (%63,3) tip 2A iken diğerleri tip 2B idi. Hastaların aktif eklem hareket açıklığı ölçüldü ve ağrı düzeyleri VAS skoru ile değerlendirildi. Yaşam fonksiyonları değerlendirmek için Mayo Dirsek Performans Skoru (MEPS) kullanıldı. Tüm hastaların dirsek 2 yönlü grafileri çekildi. Gelişen komplikasyonlar ve tekrar yapılan cerrahiler kayıt edildi.BULGULARHastaların ortalama takip süresi 20,6(12-36) idi. Plak vida yapılan grupta VAS skoru ortalama 1,9(0-5), MEPS ise 87,3(65-100) idi. Gergi bandı grubunda VAS skoru ortalama 1,6(0-4), MEPS 92,6(75-100) olarak bulundu. MEPS değeri plak vida yapılan grupta iyi olarak değerlendirilirken, gergi bandı grubunda mükemmel olarak değerlendirildi. Her iki grupta minimal hareket kısıtlılığı, fiziksel kapasitede minimal kayıpla birlikte klinik olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). Her iki grupta da kaynamama vakasına rastlanmadı. Plak vida grubunda 4 hasta(%14,2), gergi bandı grubunda 2 hasta (%6,6) olmak üzere toplam 6 hastanın (%10,3) ekleminde dejeneratif değişikliklere rastlandı. Plak vida uygulanan 2 hastanın(%7,1) irritasyon nedeniyle kaynama sonrası implantları çıkartıldı. Gergi bandı yapılan 4 hastanın (%13,3) k-teli migrasyonu nedeniyle materyalleri çıkartıldı. Yine gergi bandı uygulanan 2 hastanın (%6,6) erken dönemde serklaj teli kırıldı ancak takiplerde kaynama olması üzerine herhangi bir cerrahi işlem yapılmadı. TARTIŞMA ve SONUÇÇalışmamızda olekranon kırıklarında gergi bandı ile plak vida uygulaması karşılaştırıldığında klinik olarak anlamlı bir fark tespit edilememiştir. Bu nedenle olekranon kırıklarında cerrah kendi deneyimini göz önüne alarak iki yöntemden birini seçebilir.